Karanlıktan bakarken taş yüzler
Rüzgar kavradı ve sen parkta elimi tuttun
Çerçeveli resimler, ağaç tepelerinde
Ve sen gençliğini anlatırdın fakat yıllar yapraklar gibi soldu

Sevenin gitti, yanında yerini tutan
Ve sen farkın ne olduğunu anlayamadın
Kararan gride caddeler boyu geri yürüdük
Sonra gece boyu deniz kenarındaki evde geçen çocukluğunu anlattın

Ve ben, senin seçtiğin maskeye gizlenen
Duyduğu her şeye inanan
En azından sanırım denediğim buydu

Çatıda oturduk sabaha kadar
Bir şey söylenmedi fakat istediğimi öğrendim
Senin Hollywood gülüşün geçmişe ışık yaktı
Ama kalbinde sıkı tuttuğun gelecekti.